ارتباط اسکیزوفرنی و آلزایمر در توجه، فراموشی و عملکرد مغز
از آنجایی که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل مدیریت بهتر پزشکی، پیشگیری از خودکشی، تغذیه مناسب و غیره، طولانی‌تر زندگی می‌کنند، ما شروع به روبرو شدن با پدیده جدیدی می‌کنیم: بیماران مسن مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن مبتلا به بیماری آلزایمر می‌شوند. اسکیزوفرنی در بسیاری از موارد می‌تواند یک بیماری تسریع پیری در نظر گرفته شود. این با کمبودهای شناختی و اختلالات متابولیکی ظاهر می‌شود. اسکیزوفرنی با افزایش مرگ و میر همراه است، که 20 درصد باعث کاهش عمر متوسط می‌شود. بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پس از سن 65 سالگی علاوه بر کمبود شناختی موجود از قبل، کاهش سریع شناختی را نشان می‌دهند. مطالعات بالینی نشان میدهد که صدمه شناختی شدید در میان بیماران سالمند مبتلا به اسکیزوفرنی که در موسسات روانپزشکی درازمدت زندگی می‌کنند، رایج است. محدوده صدمات شناختی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی گسترده است، با دشواری بیشتر کمبودهای تکرارپذیری که معمولا در زمینه‌های سرعت پردازش، حافظه چند رویدادی، حافظه کاری و عملکرد اجرایی یافته می‌شود.
تفاوت بین اسکیزوفرنی و آلزایمر چیست؟
اسکیزوفرنی و بیماری آلزایمر هر دو بیماری مغز هستند که می‌توانند علائم دراماتیک ایجاد کنند. آنها به روش‌های مختلف متفاوت هستند، اما برخی شباهت‌ها بین این 2 بیماری وجود دارد. هر دو می‌توانند با علائم روانی مرتبط باشند. به عبارت دیگر، آنها می‌توانند شامل توهم یا خیالات باشند. توهمات ادراک حسی غلط هستند که می‌توانند شامل افرادی باشند که معتقدند چیزهایی را می‌بینند، چیزهایی را می‌شنوند، چیزهایی را لمس می‌کنند یا چیزهایی را بو می‌کنند، اما این ادراک واقعی نیستند. خیالات باورهای غلط معینی هستند، مانند اینکه افراد بر این باورند که تعقیب می‌شوند، بر این باورند که انسان نیستند، یا بر این باورند که یک بیماری لاعلاج دارند، هر چند که هیچ چیزی برای حمایت صحت باورها وجود ندارد. علاوه بر این، هردوی این بیماری‌ها می‌توانند تفکر را مختل کنند. تفاوت آنها، با این حال، بسیار بیشتر از ویژگی‌های مشترک آنها است. بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است. این علت تقریبا دو سوم زوال عقل در این کشور است. این یک بیماری است که به ندرت خود را قبل از 65 سالگی ظاهر می‌کند. به محض اینکه افراد به سن 85 سالگی می‌رسند، حدود 40٪ از افراد می‌توانند مبتلا به این بیماری تشخیص داده شوند. بیماری آلزایمر سلول‌های مغزی را از بین می‌برد و در نتیجه باعث ایجاد مشکلات پیشرو با حافظه و سایر عملکردهای شناختی می‌شود. به عنوان مثال، می‌تواند مشکلاتی را با جهت‌یابی فضایی، استدلال، تفکر انتزاعی، زبان و برنامه ریزی ایجاد کند. با بدتر شدن این عارضه، باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد اجتماعی، سرگرمی، کار و حتی انجام فعالیت‌های زندگی روزمره می‌شود. بسیاری از مشکلات روانی وجود دارد که افراد مبتلا به این بیماری تجربه می‌کنند. افسردگی بسیار رایج است، به ویژه در اوایل دوره‌ی بیماری آلزایمر. افراد همچنین می‌توانند دلواپس، مضطرب و پرخاشگر شوند و با پیشرفت بیماری تبدیل به یک بیمار روانی می‌شوند. این مشکلات مربوط به روانپزشکی را می‌توان درمان کرد، اما متاسفانه ما نمی‌دانیم که چگونه فرایند پاتولوژیک که باعث این بیماری می‌شود، درمان می‌شود. یک گروه از داروها به نام تقویت کننده‌های شناختی وجود دارند که می‌توانند روند بیماری را کند کنند، اما تنها چند ماه به جای سالها. اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که معمولا بین اواخر نوجوانانی و اوایل دهه‌ی 30 ظاهر می‌شود. علائم اسکیزوفرنی شامل توهم و خیالات و همچنین مشکل در سازماندهی افکار است. علائم همچنین می‌توانند شامل کاهش توانایی نشان دادن یا بیان احساسات و مشکلاتی با عملکردهای شناختی خاص باشند. این عملکردها می‌توانند شامل مشکلات مربوط به توجه، برنامه‌ریزی و سازماندهی افکار باشند و می‌توانند شامل مشکلاتی باشند که قادر به استفاده از اطلاعات به دست آمده اخیر هستند. این از دست دادن دسترسی به خاطرات اخیر، نسبتا جزئی از بیماری است، در حالی که با بیماری آلزایمر، مشکلات حافظه برای بیماری اصلی هستند. خوشبختانه، برای اسکیزوفرنی دارویی داریم که می‌تواند بیماری را درمان کند و علائم را در درمان اسکیزوفرنی به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
نشانه‌های آمیلوئید در اسکیزوفرنی
علی‌رغم کمبودهای شناختی، اکثر مطالعات برای پیدا کردن ذخایر آمیلوئید افزایش یافته در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، حتی پس از 65 سالگی با شکست مواجه شده‌اند، که موجب شده برخی معتقد شوند که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی از بیماری آلزایمر در امان هستند.
آیا اسکیزوفرنی محافظ بیماری آلزایمر است؟
با وجود وقوع عوامل مشابه پاتوفیزیولوژیکی در بیماران مبتلا به جنون آلزایمر و اسکیزوفرنی، کمبود پاتولوژی آلزایمر افزایش یافته در اسکیزوفرنی وجود دارد. اما آیا این بدان معنی است که اسکیزوفرنی محافظ بیماری آلزایمر است؟ آیا عوامل محافظتی دیگری نیز مانند دارو، سیگار کشیدن، حالت تغییر یافته بتا یا گاما سکرتاز، اختلالات گیرنده‌های انسولین می‌توانند وجود داشته باشند؟ بررسی عوامل محافظتی ممکن برای بیماریآلزایمر و اسکیزوفرنی ممکن است به روشن کردن پاتوفیزیولوژی هر دو بیماری کمک کند.
داروهای ضد روان پریشی
این نشان میدهد که کوئتیاپین از نورون‌های کشت شده در برابر اکسیداتیو استرس تحریک شده توسط بتا امولوئید حفاظت می‌کند و کوئتیاپین مانع از آسیب زنی حافظه می‌شود و رسوبات بتا آمیلوئید را در یک مدل موش با بیماری آلزایمر کاهش میدهد.
استعمال دخانیات
اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی سیگاری هستند. صرف نظر از اثرات نامطلوب آن، سیگار کشیدن، نشان داده شده است که رسوب بتا آمیلوئید در بعضی از مناطق قشری را رقیق و نازک می‌کند. بتا سکرتاز (BACE 1) در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی طبیعی نشان داده شده است. با این حال، Presenilin 2 ممکن است در اسکیزوفرنی پایین باشد.
اختلالات در متابولیسم گلوکز یا انرژی مغز و سیگنالینگ یا علائمت دهی انسولین
فرض شده است که وضعیت مغز مقاوم به انسولین هسته‌ای از وقایع تحلیل عصبی که در بیماری آلزایمر رخ میدهد را تشکیل میدهد. جالب توجه است که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب از سندرم متابولیک رنج می‌برند. درمان با داروهای آرامبخش معمولی و غیرمعمولی، مشکلات متابولیکی بسیاری از افراد دچار اسکیزوفرنی را آغاز یا بیشتر می‌کند. در مغزها پس از مرگ بیماران دچار اسکیزوفرنی، کاهش قابل توجه عملکرد گیرنده‌های انسولین و همچنین اختلال در سیستم علامت دهی انسولین وابسته به Akt یافت شده است.
حوزه‌های مختلف پاتولوژی یا آسیب شناسی
حدود 72٪ از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی اختلال شناختی را نشان می‌دهند. جنون آلزلیمر تنها در حدود 9٪ تشخیص داده می‌شود در حالی که سایر بیماری‌های جنونی در 4٪ افراد مبتلا به اسکیزوفرنی تشخیص داده می‌شوند. روی هم رفته، درجه‌ی پلاک‌های پیر یا کلافه‌های نوروفیبریلی در مقایسه با اختلالات روانپزشکی افرادی که مبتلا به اسکیزوفرنی نیستند، در گروه ایکسزوفرنی متفاوت نبود.
به نظر می‌رسد که کمبود شناختی در اسکیزوفرنی آسیب شناسی در کار متفاوت از آنچه که ما در بیماری آلزایمر پیدا می‌کنیم، است. در واقع اگر چه حافظه عمومی بین بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی سالخورده و بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر قابل مقایسه است، برخی از تفاوت‌ها وجود دارند. برای مثال یادآوری به تاخیر افتاده، و فراموشی کمتر خراب بود، در حالی که توجه، حافظه کارکننده و عملکرد اجرایی در بیماران اسکیزوفرنی سالخورده در مقایسه با بیماران مبتلا به آلزایمر بیشتر خراب بود. سالمندان مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر در جایگزینی نماد عدد، مطابقت، تکمیل تصویر و طراحی بلوک (در WISE-R) کمتر امتیاز می‌گیرند. درست مانند دامنه‌های حافظه مختلف در بیماری اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماری آلزایمر، ام آر آی عملکردی نواحی مختلف از دست دادن بافت مغز را در هر دو عارضه نشان میدهد. نواحی‌ای با حجم ماده خاکستری کم به طور خاص در AD در ناحیه‌های همبند نئوکورتیکال توزیع شده، در حالی که در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی سالخورده، این قسمت‌ها به بخش خلفی چین سینوسی مغز کمربندی قدامی محدود می‌شد.
برای مشاوره و درمان با ما تماس بگیرید