سندرم ناتوانی رشدی کودکان : اختلال هماهنگی رشد
اختلال هماهنگی رشد چیست؟ کودکان بطور معمول توانایی نشستن، ایستادن، راه رفتن و صحبت کردن را در سنین پیش بینی شده رشد نشان می دهند.
زمانی که آنها دیرتر به این مراحل می رسند، احتمالا به دلیل مشکل رشد باشد. اختلال هماهنگی رشد (DCD) یکی از این دلایل است.
سندرم ناتوانی رشدی کودکان عدم هماهنگی بین اهداف ذهنی و توانایی در کنترل بدن برای انجام این اهداف است.
برای مثال، احتمالا فکر کنید، “من نیاز به بستن بند کفشم را دارم” با این حال، مغزتان اجازه درستی دستورالعمل های بستن بند کفش به دست و پایتان را نمی دهد.
مغز میداند چطور کفش را ببندید، اما دستان نمی توانند دستورالعمل مغز را دنبال کنند.
همین مسئله نیز هنگام دویدن، پرش، نوشتن، بستن دکمه پیراهن و بسیاری کارهای دیگر اتفاق می افتد که اکثر مردم آن را به راحتی انجام می دهند.
افراد مبتلا به اختلال هماهنگی رشد عموما دارای هوش طبیعی هستند.
با این حال، اختلال هماهنگی رشد گاهی اوقات “سندرم کودک ناتوان رشدی” گفته می شود و احتمالا دیگران تصور کنند افراد مبتلا به این بیماری به دلیل ناتوانی در انجام کارهای پایه، ناتوان یا بی استعداد هستند.
این وضعیت را می توان یک اختلال کودکی در نظر گرفت، اما اثرات اختلال هماهنگی رشد تا بزرگسالی ادامه دارد.
علائم اختلال هماهنگی رشد چیست؟
علائم اختلال هماهنگی رشد سریعا پس از تولد ظاهر می شود. احتمال دارد نوزادان در یادگیری نحوه مکیدن و بلعیدن شیر دچار مشکل شوند.
کودکان نوپا احتمالا به جلو خزیدن، نشستن، راه رفتن و صحبت کردن را به کندی یاد بگیرند.
با ورود به مدرسه، علائم این اختلال میتواند مورد توجه واقع شود.
علائم اختلال هماهنگی رشد شامل موارد زیر میباشد
- راه رفتن نادرست
- مشکل در پایین رفتن از پله ها
- رها کردن اشیاء
- دویدن بسوی دیگر
- افتادن مکرر
- مشکل در بستن بند کفش، پوشیدن لباس و سایر فعالیت های مراقبت از خود
- مشکل در انجام فعالیت های مدرسه مانند نوشتن، رنگ آمیزی و استفاده از قیچی
افراد مبتلا به این اختلال احتمالا از خودآگاه شوند و از فعالیت های ورزشی یا تفریحی پرهیز کنند. با این حال، ورزش محدود منجر به ضعف عضلات و افزایش وزن میشود.
داشتن تفریح و وضعیت بدنی مناسب برای غلبه بر عملکردهای DCD ضروری است.
بیشتر بخوانید : آشنایی با کاردرمانی کودکان
چه عواملی باعث اختلال هماهنگی رشد می شود؟
علل اختلال هماهنگی رشد به خوبی درک نشده است، اما محققان بر این باورند که آن ناشی از تاخیر رشد مغز میباشد. برای افراد مبتلا به DCD به طور کلی هیچ موضوع پزشکی دیگری وجود ندارد که این اختلال را توضیح دهد.
در بعضی موارد، سندرم ناتوانی رشدی کودکان می تواند با اختلالات دیگری مانند اختلال بیش فعالی کمبود توجه یا اختلالات ایجاد شده در ناتوانایی ذهنی ایجاد شود. با این حال، بااین شرایط مرتبط نیستند.
تشخیص اختلال هماهنگی رشد
تشخیص سندرم ناتوانی رشدی کودکان سخت است زیرا ممکن است علائم آن با سایر شرایط اشتباه گرفته شود.
دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V) چهار معیار را نشان می دهد که برای تشخیص سندرم ناتوانی رشدی کودکان باید رعایت شود:
- کودک، تاخیر در رسیدن به نقاط حرکتی را نشان می دهد.
- این شرایط به طور قابل توجهی در فعالیت های روزمره زندگی و یا عملکرد تحصیلی دخالت می کند.
- این علائم در اوایل زندگی کودک شروع می شود.
- مشکلات مربوط به مهارت های حرکتی از طریق ناتوانی ذهنی، اختلال بینایی یا اختلالات مغزی به خوبی توضیح داده نمی شود.
درمان اختلال هماهنگی رشد
اختلال هماهنگی رشد با یک برنامه طولانی مدت آموزش، فیزیوتراپی، کاردرمانی و آموزش مهارتهای تفریحی تحت درمان قرار می گیرد تا در بهترشدن این اختلال کمک کند.
تربیت بدنی می تواند در ایجاد هماهنگی، تعادل و برقراری ارتباط بهتر بین مغز و بدن کمک کند.
ورزش های فردی مانند شنا یا دوچرخه سواری فرصتهای بهتری برای ایجاد مهارت های حرکتی نسبت به ورزش های تیمی ارائه دهد.
برای اینکه بتوان بدن و مغز را در کنار یکدیگر بکار گرفت و خطر چاقی را کاهش داد، ورزش روزانه در صورت داشتن سندرم ناتوانی رشدی کودکان ضروری است.
کاردرمانی می تواند در تسلط بر فعالیت های روزانه کمک کند. متخصصین کاردرمانی درمورد روش های کمک به افراد در انجام کارهای سخت آگاهی دارند.
کاردرمانگر همچنین می تواند برای کمک با مسئولان مدرسه برای شناسایی تغییرات در موفقیت مدرسه از جمله استفاده از رایانه به جای تکالیف نوشتن دستی، همکاری کند.
انتظارات طولانی مدت چیست؟
متأسفانه، کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد به طور کلی همچنان علائم را در بزرگسالی نیز تجربه می کنند. آموزش مناسب در مهارت های حرکتی می تواند کمک کند تا زندگی سالم و عادی را پشت سر بگذارید.
دانسته های شما موجب سازگاری با سندرم ناتوانی رشدی کودکان شده و بر محدودیت ها غلبه می کند.
بیشتر بخوانید : 6 نشانه نیاز کودکان به درمان فیزیکی