درد پایین کمر : کمر درد قسمت پایین سمت راست، چپ و وسط
کمردرد حاد به عنوان کمردردی شناخته می‌شود که تا شش هفته ادامه دارد. در صورتی که درد پایین کمر بیش از سه ماه این درد وجود داشته باشد، کمردرد مزمن است. کمردرد مزمن ممکن است ناشی از آسیب، بیماری یا استرس در ساختارهای مختلف بدن باشد. نوع درد ممکن است بسیار متفاوت باشد و ممکن است به عنوان درد استخوانی، درد عصبی یا درد عضلانی احساس شود.
احساس درد نیز ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال، درد ممکن است به شکل احساس درد، سوزش، سوزن سوزن شدن، تیر کشیدن یا غیره باشد که به خوبی حس شده یا مبهم باشد. شدت آن نیز ممکن است از خفیف تا شدید باشد.
بسته به نوع و منبع درد، درمان‌های کمردرد می‌تواند بسیار متفاوت باشد. اگر منبع قابل درمان درد یافت شود، می‌توان فرآیند زمینه‌ای آن را مورد بررسی قرار داد. هنگامی که علت اصلی آن مشخص نشده باشد و یا قابل درمان نباشد، پس بر اساس علائم آن درمان می‌شود. اهداف درمانی شامل کاهش درد، بهبود کیفیت زندگی و عملکرد است.
چندین دسته بندی مختلف برای درمان وجود دارد که معمولاً برای کمردرد مزمن توصیه می‌شود. این دسته ها شامل فیزیوتراپی، مصرف داروها و درمان‌های جایگزین پزشکی هستند. پزشک معالج برنامه‌ای را برای استفاده از این گزینه‌ها برای رفع نیازهای بیمار تنظیم خواهد کرد.
در کلینیک توانبخشی یادمان از روش های مختلف و جدید فیزیوتراپی از جمله لیزر پرتوان برای درمان انواع کمر درد استفاده می شود.
علت درد پایین کمر
بسیاری از اوقات، منبع درد مشخص نیست و یا نمی‌توان به طور مشخص آن را شناسایی کرد. در حقیقت، در بسیاری از موارد، وضعیت یا جراحتی که باعث درد شده است ممکن است کاملاً بهبود یافته و غیر قابل کشف باشد، اما این درد ممکن است هنوز هم باعث ناراحتی بیمار شود. با این وجود، حتی اگر علت اصلی درد بهبود یابد یا نامشخص باشد، دردی که بیمار احساس می کند واقعی است و پزشک معالج این را می‌داند.
کمردرد مزمن ممکن است نتیجه بسیاری از شرایط مختلف باشد. این بیماری ممکن است از بیماری‌ها، صدمات و یا استرس به تعدادی از ساختارهای مختلف آناتومیک شامل استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، رباط‌ها، مفاصل، اعصاب یا نخاع شروع شود. ساختار آسیب دیده سیگنال‌هایی را از طریق انتهای عصب، تا نخاع و مغز که درد در آن ثبت می‌شود، می‌فرستد.
تئوری‌های مختلفی برای توضیح درد مزمن ایجاد شده‌اند اما مکانیسم دقیق آن هنوز هم کاملاً درک نشده است
به طور کلی، اعتقاد بر این است که مسیرهای عصبی که سیگنال‌های درد را از انتهای عصب از طریق نخاع و به مغز منتقل می‌کنند، ممکن است حساس شوند. حساس بودن این مسیرها ممکن است فرکانس یا شدت تحمل درد را افزایش دهد.
محرکی که معمولاً دردناک نیست، می‌تواند توسط این مسیرهای حساس تقویت شده یا تغییر یابد و به عنوان درد تجربه شود. بعضی اوقات، حتی پس از بهبودی صدمه دیدگی یا بیماری، این مسیرهای حساس به ارسال سیگنال به مغز ادامه می‌دهند. این سیگنال‌ها دقیقاً واقعی و گاه بدتر از درد ناشی از آسیب اولیه یا طی روند بیماری هستند.
یک تلویزیون قدیمی یا صفحه رایانه را تصور کنید که یک تصویر را بطور مداوم پخش می‌کند. این تصویر در نهایت روی صفحه شکل می‌گیرد و حتی در هنگام خاموش بودن آن، هنوز هم می‌توانید تصویر را روی صفحه مشاهده کنید.
به همین ترتیب، پس از بهبودی منبع اصلی درد دیگر وجود ندارد اما بیماران ممکن است همچنان درد مزمن را احساس کنند. اگرچه این یک توضیح بیشتر برای دردهای مزمن ممکن است اتفاق بیفتد، اما به نشان دادن درک فعلی از این بیماری کمک می‌کند.
آیا این درد پایین کمر خطرناک است؟
میزان جدی بودن کمردرد نسبی است. علائم کمردرد حاد معمولاً خوش خیم و محدود هستند. حتی دیسک کمر نیز احتمال دارد که بدون جراحی بهبود یابد. اما به ندرت، کمردرد در اثر یک فرایند جدی تر مانند شکستگی، عفونت یا سرطان ایجاد می‌شود. این امر بیشتر در افراد بالای 50 سال مشاهده می‌شود، افرادی که سابقه سرطان دارند، کسانی که دارای درد شدید در حالت استراحت و تب هستند و با مشکلات اساسی پزشکی مانند دیابت، مصرف طولانی مدت کورتون یا پوکی استخوان لینک به مقاله پوکی استخوان روبرو هستند.
درد در پاها، ضعف یا مشکل در کنترل روده یا مثانه نیازمند ارزیابی سریع پزشکی هستند. برای کلیه موارد درد که بیشتر از شش هفته طول بکشد، ارزیابی پزشکی توصیه می‌شود.
درد پایین کمر چگونه تشخیص داده می‌شود؟
همانطور که قبلاً ذکر شد، کمردرد مزمن به عنوان کمردرد تعریف می‌شود که بیشتر از سه ماه طول می‌کشد. در حین ارزیابی کمردرد مزمن، هدف این است که هرگونه صدمه یا فرایند بیماری را که بیمار در صورت عدم درمان یا رسیدگی در معرض آسیب بیشتر قرار می‌دهد، رد کنیم. علاوه بر این، یک متخصص تشخیص درستی را برای کاهش درد در نظر خواهد گرفت. سابقه خوب بیمار و معاینه کامل جسمی توسط پزشک مجرب، از مهمترین جنبه‌های ارزیابی است.
صدمات و بیماری‌های جدی اغلب فقط و فقط بر اساس تاریخ و معاینه فیزیکی قابل تشخیص یا رد می‌باشند. فقدان تشخیص قطعی لزوماً به معنای آزمایشات مورد نیاز بیشتر است. آزمایش‌های غیر ضروری چیزی را به تشخیص پزشک قبلاً در معاینه فیزیکی خود و بررسی مطالعات و معالجه قبلی انجام داده است، اضافه نمی‌کند. در حقیقت، آزمایشات غیر ضروری نه تنها برای بیمار گران است، بلکه می‌تواند بیمار را در معرض خطرات یا پرتوهای غیرضروری قرار دهد.
اگر پزشک معالج احساس کند که بر اساس سوابق بیمار و یافته‌های معاینه جسمی، آزمایشات بیشتری لازم است این موضوع را با بیمار در میان می‌گذارد. این آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون، رادیوگرافی (تصویربرداری با اشعه ایکس)، اسکن استخوان، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI)، تزریقات تشخیصی، الکترومیوگرافی (EMG) و بسیاری از آزمایشات تخصصی دیگر باشد.
اغلب، علت دقیق درد در انتهای ارزیابی کاملاً مشخص نمی‌شود. با این وجود، ارزیابی در صورتی موفقیت آمیز است که فرایندهایی را که در صورت عدم درمان، بیمار را در معرض خطر قرار می‌دهد، در خود داشته باشد.
روش‌های درمانی درد پایین کمر
گرما و یخ
استفاده موضعی از گرما یا یخ می‌تواند به طور موقت درد را کاهش دهد و گرما ممکن است کشش را تسهیل کند، اما لزوما باعث بهبودی طولانی مدت نمی‌شود.
داروها
داروهای مورد استفاده برای درمان درد متعدد و متنوع هستند. آنها در چند دسته مختلف قرار می‌گیرند. هر دو داروهای ضد درد غیرمخدر و به ندرت داروهای ضد درد دارای مخدر ممکن است در درمان کمردرد استفاده شوند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کنترل درد مفید هستند و ممکن است به کاهش التهاب کمک کنند. شل کننده‌های عضلانی همچنین می‌توانند به این درد مزمن کمک کنند و ممکن است تأثیر سایر داروهای ضد درد را تقویت کنند. داروهای تثبیت کننده عصب (داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تب) برای درمان درد ناشی از سیگنال‌های درد منتشر شده از اعصاب استفاده شوند. همه این داروها دارای پروفایل و عوارض جانبی متفاوتی هستند و باید توسط پزشک به دقت کنترل شوند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی شامل آموزش و تمرین بیمار در انواع تمرین‌های کششی و تقویت کننده، روش‌های درمان دستی و سایر روش‌ها (یخ، گرما، تحریک عصب برقی از طریق پوست [TENS]، لیزر سطح بالا، سونوگرافی و غیره) است. روش‌های درمانی فعال که بیمار می‌تواند به تنهایی ادامه دهد (مانند ورزش و تمرینات قدرتی) معمولاً دارای ماندگارترین و طولانی ترین اثرات هستند.
معمولاً قبل از مرخص شدن بیمار از برنامه درمانی، تمرین خانگی انجام می‌شود. تمرین و تقویت به منظور افزایش پایداری و استحکام اطراف ساختارهای قسمت تحتانی زیر استرس انجام می‌شود. این تکنیک‌ها همچنین برای جلوگیری از تصمیمی که منجر به کاهش فعالیت می‌شود، کار می‌کنند. ورزش‌ها به طور خاص متناسب با بیمار و نوع کمردرد مورد بررسی قرار می‌گیرند. هدف از آموزش بیمار جلوگیری از، از دست رفتن تدریجی فعالیت به دلیل ترس از حرکت است.
تزریق به ستون فقرات
تزریق ستون فقرات به طور کلی یک درمان مناسب برای کمردرد حاد نیست. چندین گزینه تزریقی برای درد مداوم یا مکرر وجود دارد، از جمله استروئید اپیدورال، تزریق به مفاصل و تزریق نقطه‌ای که می‌تواند پس از ارزیابی جامع پزشک مشخص شود.
تزریق و جراحی حداقل تهاجمی
روش‌هایی که از تزریق حداقل تهاجمی تا جراحی استفاده می‌کنند، ممکن است برای مدیریت درد مزمن استفاده شوند. بعضی اوقات دستگاه‌های قابل کاشت مانند یک محرک نخاع در مدیریت درد مزمن مفید است. بیمار با کمک پزشک خود باید در مورد خطرات و مزایای احتمالی هر روش در نظر گرفته شده بحث کند. این مشورت ممکن است اطلاعات دیگر یا رویکردهای جایگزین را برای مدیریت شرایط شما ارائه دهد.
درمان‌های تکمیل کننده
درمان‌های مکمل همچنین انواع مختلفی از درمان‌ها را ارائه می‌دهد که اغلب در درمان درد مزمن مفید هستند. این روش‌های درمانی شامل طب سوزنی، نیدلینگ خشک، تغذیه درمانی، استفاده از آهن ربا و روش‌های مختلف دیگر است. این ضروری است که یک بیمار در مورد این روش‌های درمانی با پزشک معالج خود صحبت کند. تا اطمینان حاصل شود که هیچ گونه عوارض مضری به وجود نخواهد آمد. و با سایر مداخلات درمانی دیگر تداخل پیدا نمی‌کند.
