دررفتگی لگن یک عارضه نادر در میان حوادث ورزشی است. مفاصل کوچک (مانند انگشتان دست، مچ دست، مچ دست و زانو) بیشتر دچار این عارضه می‌شوند. به هر حال، دررفتگی لگن می‌تواند باعث بروز عوارض جدی شود. تشخیص و درمان دقیق و مناسب توسط پزشکان ورزشی از اهمیت زیادی برخوردار است. ضربات شدید (مانند تصادفات رانندگی، تصادف عابران پیاده با وسایل نقلیه) شایع‌ترین دلیل دررفتگی لگن است. این نوع آسیب‌دیدگی با حوادث ورزشی ناشی از ضربات شدید (مثلاً در راگبی، اسکی روی آب، اسکی، اسنوبرد، ژیمناستیک، دو میدانی، بسکتبال، مسابقات رانندگی، مسابقات سوارکاری) نیز دیده می‌شود. تشخیص و درمان مناسب این نوع آسیب‌دیدگی‌ها برای جلوگیری از عواقب بلند مدت آنها مانند نکروز عروقی و پوکی استخوان ضروری است.
زمانی که مردم در مورد لگن فکر می‌کنند معمولاً نمی‌دانند که این یکی از متحرک‌ترین مفاصل در بدن است. به هر حال، شانه و لگن هر دو از مفاصلی هستند که از یک گوی و یک سوکت تشکیل شده‌اند که به آنها این امکان را می‌دهد که بتوانند در جهات مختلف حرکت کنند. تفاوت منحصر به فرد ران این است که ساختارهای مختلفی در آن وجود دارد که باعث تثبیت و پایداری آن می‌شود. خوب، اگر مفصل بی‌ثبات و ناپایدار شود چه اتفاقی می‌افتد؟ دررفتگی نوعی آسیب‌دیدگی است که باعث از قطع ارتباط ساختارها با استخوان‌هایی که مفصل را شکل داده‌اند می‌شود. شکستگی و پارگی بافت‌های همبند معمولاً در صورت بروز دررفتگی دیده می‌شوند. گاهی اوقات ممکن است نیمه دررفتگی نیز اتفاق بیفتد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به وب سایت ما مراجعه کنید و جهت مراجعه حضوری و دریافت خدمات فیزیوتراپی در منزل با ما در ارتباط باشید.
تماس با مدیریت: ۰۹۱۰۰۲۰۹۰۳۰
ویزیت در منزل: ۰۲۱-۸۸۰۸۸۵۴۱
تلگرام: ۰۹۱۰۰۲۰۹۰۳۰
انواع دررفتگی مفصل لگن
دررفتگی مادرزادی لگن
دررفتگی مادرزادی لگن زمانی اتفاق می‌افتد که کودک با لگن بی‌ثبات و ناپایدار متولد شود. این عارضه به دلیل شکل‌گیری غیرطبیعی مفصل لگن در مراحل اولیه دوران جنینی ایجاد می‌شود. نام دیگر این نوع دررفتگی لگن، “دیسپلازی رشدی لگن” است. این بی‌ثباتی با رشد کودک تشدید می‌شود. گوی و سوکت مفصل در لگن کودک ممکن است دچار دررفتگی شود. این بدان معنی است که گوی در زمان حرکت از سوکت خارج می‌شود. گاهی اوقات ممکن است مفصل به طور کامل دچار دررفتگی شود.
علل دررفتگی مادرزادی لگن چیست؟
علت دررفتگی مادرزادی لگن در بسیاری از موارد هنوز مشخص نیست. عوامل مؤثر شامل کم بودن سطح مایع آمونیاکی در رحم است که زمانی اتفاق می‌افتد که کودک با لگن متولد شده و سابقه ابتلا به این عارضه در خانواده نیز وجود داشته باشد. محصور شدن در رحم نیز ممکن است باعث ابتلا به دررفتگی مادرزادی لگن شود. به همین دلیل، احتمال این که کودک اول شما دچار این عارضه شود بیشتر است. رحم در گذشته کشیده نشده است. دررفتگی مادرزادی لگن در میان دختران شایع‌تر از پسران است اما هر نوزادی ممکن است به این عارضه مبتلا شود. به همین دلیل پزشک اطفال به طور منظم علائم دررفتگی لگن را در نوزاد تازه متولد شده شما بررسی می‌کند. همچنین لگن کودک شما در سال اول در هنگام مراجعه به پزشک نیز به طور مستمر مورد معاینه قرار می‌گیرد.
دررفتگی جزئی لگن
دررفتگی جزئی لگن زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌های لگن از محل اصلی خود در مفصل لگن کمی جابجا شده باشند. گوی و سوکت لگن زمانی به درستی کار می‌کنند که سر فیمور (گوی) در حفره استابولیوم (سوکت) به درستی قرار گیرد. فیمور یک استخوان بزرگ است و استابولیوم یک ساختار حفره‌ای دوار دارد که در استخوان لگن قرار گرفته است. دررفتگی جزئی لگن غالباً به دلیل تصادفات اتومبیل، زمین خوردن از ارتفاع بلند، حوادث ورزشی و تصادفات دیگر مانند پرش اسکی اتفاق می‌افتد.
دررفتگی جزئی لگن: علائم
علائم اولیه و شایع دررفتگی جزئی لگن عبارتند از درد که اولین علامت است و فرد در لگن آسیب دیده خود متوجه آن می‌شود. این درد معمولاً بسیار شدید بوده و زمانی افزایش می‌یابد که فرد تلاش می‌کند که حرکت کرده یا وزن خود را روی لگن آسیب دیده خود بیندازد. برخی از علائم دیگر عبارتند از:
- اشکال در راه رفتن
- ناتوانی در حرکت دادن لگن، پا
- ناهنجاری لگن
- تورم
دررفتگی لگن تعویض شده
دررفتگی لگن تعویض شده زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان مصنوعی قسمت بالای پا از محل خود در سوکت مصنوعی لگن خارج شود. مفصل لگن شامل سوکت و گوی است که سر آن استخوان ران (گوی) در حفره کروی استابولیوم (سوکت) در استخوان لگن قرار گرفته است. در هنگام تعویض لگن، هم قسمت گوی و هم قسمت سوکت مفصل لگن با اجزای پلاستیکی و فلزی تعویض می‌شوند. تعویض لگن زمانی انجام می‌شود که گوی مصنوعی فیمور از سوکت مصنوعی استخوان لگن خارج می‌شود. دررفتگی جزئی لگن زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران کمی نسبت به محل طبیعی خود در مفصل لگن جابجا شده باشد.
دررفتگی لگن: علائم
برخی از علائم دررفتگی لگن عبارتند از:
- درد شدید در لگن و قسمت کشاله ران
- شنیدن صدای تق‌تق
- ناتوانی در حرکت دادن پا
- اشکال یا ناتوانی در راه رفتن
- کوتاه‌تر شدن پای آسیب دیده نسبت به پای دیگر
درمان
معمولاً اولین گام در درمان دررفتگی لگن این است که به طور دستی مفصل لگن را در مخل درست خود قرار دهیم که به آن جا انداختن مفصل گفته می‌شود. برای انجام این فرایند، پزشک پای شما در لگن آسیب دیده را می‌کشد که احتمالاً باعث می‌شود سر مصنوعی فیمور در سوکت مصنوعی استخوان لگن قرار گیرد. گاهی اوقات، برای درمان دررفتگی لگن مصنوعی نیاز به انجام عمل‌های جراحی است. به این عمل جراحی، ریداکشن باز گفته می‌شود. در هنگام انجام عمل ریداکشن باز، جراح ممکن است یک ایمپلنت در لگن قرار داده یا حتی ساختارهای مصنوعی در لگن را عوض کند تا مطمئن شود که سر فیمور به درستی در داخل سوکت استخوان لگن قرار گرفته باشد.
استراحت
استراحت پس از انجام عمل جراحی یک بخش مهم از درمان است. اگر شما در هنگام فعالیت یا حرکت دچار درد می‌شوید معمولاً نشان‌دهنده این است که هنوز محرک وجود دارد. شما باید از حرکت و فعالیتی که درد را تشدید می‌کند خودداری کنید. شما باید از عصای زیر بغل یا واکر استفاده کنید و فقط مقداری از وزن که درمانگر به شما اجازه داده را روی پای آسیب دیده خود بیندازید. هدف از این کار این است که علائم در دروان بهبودی به حداقل برسد.
گرما
گرما عروق خونی را اتساع (بزرگ) می‌کند و باعث می‌شود که جریان خون افزایش یابد. این عمل به شستشو و دفع مواد شیمایی که باعث درد می‌شوند کمک می‌کند. این کار همچنین باعث می‌شود که مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز در دوران بهبودی به ناحیه درمان شده برسد. گرمای مناسب در قالب بسته‌های مرطوب حرارتی، پدهای حرارتی یا دوش یا وان آب گرم مفیدتر از استفاده از کرم‌هایی است که باعث ایجاد احساس گرما می‌شوند. بسته‌های داغ معمولاً به مدت 15 تا 20 دقیقه و تا 4 مرتبه در روز روی ناحیه دردناک قرار داده می‌شود. باید مراقب گرم شدن بیش از حد پوست یا سوختن آن بود. نباید با پدهای الکتریکی حرارتی در هنگام شب خوابید. شما ممکن است پس از استفاده از پدهای حرارتی درد کمتری را احساس کرده و توانایی‌های حرکتی شما نیز افزایش یابد.
یخ
یخ باعث کوچک‌تر شدن عروق و کاهش جریان خون می‌شود. این به کنترل تورم و درد ناشی از آن کمک می‌کند. یخ درمانی را به راحتی می‌توان در منزل انجام داد. شما می‌توانید از بسته‌های یخی یا ماساژ یخ استفاده کنید. بسته‌های یخ معمولاً به مدت 10 تا 15 دقیقه و تا 4 مرتبه در روز روی ناحیه دردناک قرار داده می‌شود. یک حوله مرطوب بین بسته یخ و پوست خود قرار دهید. ممکن است با استفاده از یخ، درد کمتری احساس کنید.
فیزیوتراپی پس از جراحی دررفتگی لگن
متخصص فیزیوتراپی ممکن است یک یا چند روش از روش‌های مداخله‌ای زیر را برای کمک به کنترل علائم انتخاب کند:
تحریک الکتریکی
جریان کم الکتریکی روی پوست به کاهش درد و تورم کمک می‌کند. تحریک الکتریکی با جایگزین کردن پالس‌های درد با پالس‌های جریان الکتریکی باعث کاهش درد می‌شود. متخصص فیزیوتراپی پدهای الکتریکی را روی ناحیه دردناک قرار می‌دهد و سپس به مدت 15 دقیقه تحریک انجام می‌شود. زمانی که درد برطرف شد، عضلات شل می‌شوند. برخی بیماران در زمان قرار گرفتن تحت تحریک الکتریکی حسی مانند ماساژ ملایم را تجربه کرده‌اند. با شل شدن عضلات، شما ممکن است راحت‌تر بتوانید ورزش کرده و فعالیت‌های خود را انجام دهید.
ورزش درمانی
چه در محل کار، چه در منزل یا در هنگام ورزش، ظرفیت شما به سلامت جسمی و عملکردی شما بستگی دارد. ورزش درمانی باعث به حداکثر رسیدن توانایی‌های فیزیکی شامل حرکات، تعادل و قدرت می‌شود. تمرینات برای کمک به بهبود حرکتی، قدرت و استحکامم لگن کمک می‌کند. برنامه فیزیوتراپی شما ممکن است باعث تسکین گروه‌های عضلانی در باسن، ران و ساق پاهای شما شود.
تورم و تحریک ناشی از انجام عمل‌های جراحی ممکن است باعث خشک‌شدگی لگن شوند. برای بهبود دامنه حرکتی، متخصص فیزیوتراپی می‌تواند از دستکاری مفصل و کشش عضلانی و برخی حرکات ورزشی استفاده کند. حرکات و کشش فعال به عنوان بخشی از برنامه درمانی در کلینیک و منزل می‌توانند به بازیابی حرکات کمک کند. حرکت دادن لگن به افزایش عمومی دامنه حرکتی آن کمک می‌کند و درد را کاهش داده و باعث ساده‌تر شدن انجام حرکات ورزشی و فعالیت‌های فیزیکی می‌شود.
آب درمانی در استخر به راحت‌تر حرکت کردن کمک می‌کند. منافع آب درمانی باعث می‌شود که بیمار بتواند حرکات را در آب راحت‌تر از روی زمین انجام دهد و به او در راه رفتن با اعمال فشار کمتر بر لگن کمک می‌کند. اگر جراح برای تحمل وزن روی پاها محدودیت‌های تعیین کرده است باید از فشار آوردن روی پای درمان شده خود حتی در آب نیز خودداری کنید. اگر درمانگر با شما در استخر کار می‌کنند، ممکن است شما بتوانید سریع‌تر انجام این حرکات را روی زمین ادامه دهید. اگر انجام حرکات در آب برای شما مفید باشد، به شما برنامه‌های بلند مدرت برای انجام یکپارچه حرکات ورزشی در آب داده می‌شود. گرمای آب به شل شدن عضلات، بهبود گردش جریان خون و کاهش درد کمک می‌کند.
تورم و درد ناشی از مشکلات لگن و عمل جراحی ممکن است باعث ضعف عضلات اطراف لگن شود. زمانی که عضلات به دلیل درد یا عدم استفاده ضعیف شوند، عضلات دیگر باید ناتوانی آنها را جبران کنند. این نوع عدم تعادل معمولاً باعث تغییر عملکرد مفاصل می‌شود. متخصص فیزیوتراپی با کمک حرکات تقویتی، تعادل عضلانی را بازیابی کرده تا مفصل لگن در هنگام حرکت و فعالیت، روان‌تر کار کند.
متخصص فیزیوتراپی با استفاده از سیستم‌های چرخشی، بدون وزنه، طناب لاستیکی، مقاومت دستی و ابزارهای ورزشی سفارشی بسیاری از انواع حرکات مقاومتی پیش‌رونده را در برنامه توان‌بخشی به شما آموزش می‌دهد. این ورزش‌ها معمولاً با وزنه‌های سبک و تکرار متعدد شروع شده و با افزایش استقامت، وزنه‌ها به تدریج افزایش یافته و تعداد تکرارها کاهش می‌یابد. استفاده از حرکات مقاومتی پیش‌رونده یک روش برای درجه‌بندی مقاومت برای گروه‌های عضلانی است که به تدریج به افزایش استقامت و قدرت آنها کمک می‌کنند.
متخصص فیزیوتراپی همچنین زمانی که شما نیاز به کمک برای انجام برخی فعالیت‌ها با راحتی و اطمینان بیشتر دارید از آموزش‌های عملکردی استفاده می‌کند. آموزش عملکردی فعالیت‌های روزمره را مانند بالا رفتن از پله‌ها، پایین آمدن و زانو زدن را بسته به فازی از توان‌بخشی که تکمیل کرده‌اید شبیه‌سازی می‌کند.
متخصص فیزیوتراپی با شما برای درست راه رفتن کار می‌کند. وی به شما در بازگشت به الگوی راه رفتن نرمال کمک می‌کند و شما باید از وارد آمدن فشار روی مفصل لگن جلوگیری کنید. ممکن است از شما خواسته شود که روی تردمیل در جلوی آینه راه بروید تا بتوانید الگوی راه رفتن خود را مشاهده کرده و اصلاحات لازم را انجام دهید. درمانگر همچنین به شما راه رفتن روی سطوح ناهموار را آموزش داده و از شما می‌خواهد که از پله‌ها پایین یا بالا بروید. هدف از این کار کمک به شما در راه رفتن نرمال و مطمئن روی سطوح مختلف است.
در تمرینات عملکردی زنجیره جنبشی بسته، پاها در هنگام حرکت ثابت بوده و مقاومت در مفاصل و عضلات بالا قرار می‌گیرد. این نوع از تمرینات مهم هستند زیرا آنها مانند فعالیت‌هایی هستند که به طور روزانه انجام می‌شوند. به عنوان مثال، اسکات جزئی یک حرکت مشابه پایین آمدن از روی صندلی است. پرس پا بسیار مشابه بالا رفتن از پله‌ها است. این تمرینات باعث تقویت و تثبیت عضلات و مفاصل اطراف لگن و پاها می‌شود.
تمرینات تعادلی به بازآموزی حس موقعیتی شما کمک می‌کند که به آن حس مفصلی نیز گفته می‌شود. شما به این تمرینات مانند آموزش تعادل فکر می‌کنید. به طور مثال حفظ تعادل روی یک پا با یک چشم باز، راه رفتن روی سطوح ناهموار یا نرم و تمرین روی تخته‌های مختلف تعادلی از جمله این تمرینات هستند. متخصص فیزیوتراپی ممکن است از برخی تمرینات دستی برای بهبود حس مفصلی شما استفاده کند. بهبودی تقویت و تثبیت حس مفصلی در مفصل لگن درد را کاهش داده و عملکرد شما را ارتقا می‌دهد.
برنامه‌های خانگی
هدف متخصص فیزیوتراپی کمک به شما در آموزش روش‌هایی است که بتوانید علائم را تحت کنترل نگه داشته و قدرت و دامنه حرکتی خود را بهبود بخشید. قبل از انجام برنامه فیزیوتراپی، باید پیشروی شما مورد ارزیابی قرار گیرد. زمانی که دوران بهبودی شما به خوبی پیش می‌رود، مراجعات دوره‌ای به متخصص فیزیوتراپی پایان می‌یابد. اگر چه ما همچنان یک منبع باقی می‌مانیم اما شما می‌توانید برنامه توان‌بخشی خود را در منزل خودتان ادامه دهید.
پیشگیری
بهبود تعادل، دامنه حرکتی و قدرت می‌تواند به شما در کنترل علائم و جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کند. برنامه‌های خانگی خود را مطابق دستور متخصص فیزیوتراپی ادامه دهید. اگر شما عمل همیارتروپلاستی را انجام داده‌اید باید اقدامات احتیاطی را ادامه دهید تا متخصص فیزیوتراپی به شما اجازه متوقف کردن آنها را بدهد.
“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است.”
شیوه‌های نوین فیزیوتراپی در درمان درد مچ دست و با تزریق کورتیزون